Hieronder een artikel uit: Ons Baken voor de BOIW Haarlem,
eerste Jaargang nr. 3 - 17 mei 1947

Het was omstreeks 1932 toen Hitler aanmerkelijk aan invloed op het Duitse volk begon te winnen. U herinnert zich uit die tijd en daarna de korte en naar veler gevoel wat rauwe waarschuwingen vaak slordig op de een of andere muur neergekalkt. "Fascisme is oorlog" of "Fascisme is moord". In schijn leek het een soort extreme gruwelpropaganda en er mag dan ook geenszins worden beweerd dat deze opschriften aanvankelijk door de brede lagen van het Nederlandse volk serieus werden genomen. Naar nu met alle duidelijkheid gebleken is ten onrechte. Het was slechts een kleine en actieve groep in ons land, die van de aanvang van Hitlers optreden af de bloedige consequenties hiervan overzag en daartegen tot waakzaamheid en strijd opriep.

Onder deze kleine groep bevond zich wijlen Jacob Boekman die reeds toen met alle hartstocht hem eigen mede de strijd aanbond tegen een der ergste bedreigingen van de gehele mensheid

Boekman werd op 19 februari 1912 te Amsterdam geboren en bleek uitstekend te kunnen leren en behaalde vlot het eindexamen aan het Lyceum te Baarn. Daarna studeerde hij enig jaren aan de Technische Hogeschool te Delft.

De mobilisatie van 1939 riep hem op een militaire post te Haarlem. Dit werd aanleiding om zich met zijn gezin in deze stad te vestigen. Boekman hebben we leren kennen als een rusteloos werker, die van het begin der bezetting af de overtuiging in zich droeg, dat ondergronds verzet noodzakelijk en mogelijk was. Daarbij bezat hij de gave deze overtuiging op anderen over te dragen. Spoedig was hij betrokken bij het organiseren der z.g. vijfmansgroepen, die van hem instructies ontvingen en waarvoor hij als verbindingsman fungeerde. In deze groepen werden voorbereidingen getroffen voor het verspreiden van illegale geschriften en het verzamelen van gelden voor het Solidariteitsfonds, dat hulp aan slachtoffers zou bieden.

In October 1941 werd bij Boekman thuis de eerste plaatselijke illegale krant "De Vonk" vervaardigd, die later onder de naam van "De Waarheid" tot aan het einde der bezetting zou blijven verschijnen. Vervolgens verscheen "De Koevoet", een orgaan voor de jeugd, dat Boekman redigeerde. Hij zag zich echter in mei 1942 genoopt Haarlem te verlaten. Met alle voortvarendheid, die in hem was, nam hij aan het illegale werk deel te Amsterdam en Hilversum. Toen hij in oktober 1942 naar Den Haag werd geroepen om daar als stadsleider voor de illegale actie op te treden stimuleerde dit zijn activiteit nog meer. De acten van het Sondergericht vermelden hierover... "dat hij in Den Haag met fanatieke ijver de organisatie opbouwde, die door de vele arrestaties was verzwakt". Gewetenloze handlangers van de vijand hebben Boekman verraden.

Op 21 december 1942 werd hij met enige kameraden van hem gearresteerd. Een lange weg van scherpe verhoren, martelingen en een verblijf in de gevangenis moest hij nog afleggen voordat hij op 23 september 1943 op de beruchte vlakte van Waalsdorp in de ochtend van 23 september 1943 werd gefusileerd.

Met grote felheid heeft Boekman tegen de bezetter gestreden. De tegen hem aangevoerde bewijsstukken van het Sondergericht bevatten vele citaten uit pamfletten, die Boekman geschreven en verspreid heeft.

Aldus een zijner citaten. Wie Boekman hebben gekend weten, dat zijn verzetsgeest direct voortsproot uit zijn strijd voor sociale rechtvaardigheid, die hem van zijn jeugd af heeft beheerst. Gebleken is, dat uit deze strijd de beste impulsen zijn ontsprongen voor een heldhaftige vaderlandslievende houding.
"Een goede vaderlandsvriend saboteert!", schreef hij in een zijner oproepen.

Onder de duizenden, wier namen in de annalen van het verzet zijn opgetekend, staat ook de naam van Jacob Boekman als een treffend voorbeeld van een hardnekkige strijder, die zijn leven gaf voor de vrijheid van zijn land. De herinnering daaraan moge het harde lot, dat zijn vrouw en twee nog jonge kinderen trof, enigermate verzachten.